Synchroniciteit.. zo dichtbij, het is er altijd. In de natuur krijg je de mooiste spiegel voorgehouden en word je gegeven wat je nodig hebt.
Mijn cliënt staat op een kruispunt van bosweggetjes. Ze is op dit moment in haar leven ‘even de weg naar zichzelf’ kwijt…
Ze staat met haar ogen gesloten. Dan komt het verdriet en begint het te regenen.
Als mijn cliënt haar innerlijk kind ontmoet en in gesprek gaat met haar, vertelt het meisje eenzaam te zijn en behoefte te hebben aan aandacht. Op dat moment komt een hond naar haar toe en raakt met z’n kop even haar hand aan.
Elke keer weer krijg ik kippenvel als dit gebeurt en voel ik me dankbaar dat ik erbij mocht zijn.
Wil jij ook eens op een andere manier met jezelf op pad gaan? Inzichten krijgen door eens wandelend stil te staan bij dat waar je tegenaan loopt? Laten we dan samen dat pad bewandelen!
